Iedere Bluesfanaat heeft de mond vol dat er zo weinig opvolging klaar staat in dit toch niet al te groot wereldje. Nu ze staan wel klaar hoor maar wanneer de oude garde aan dit tempo nog steeds kwaliteitsvol materiaal blijft afleveren wordt het voor de 'youngsters' wel echt drummen.

Eén van die oude rakkers die ook zo van geen ophouden weet is Morris Holt aka Magic Slim. Na in september 2007 zijn 'Essential...' op de markt te hebben gebracht brengen Magic Slim & the Teardrops in september van 2008 al een volgend album uit. Dat zulke kleppers van de Chicago Blues van geen ophouden weten is zeker en vast goed nieuws voor de fans en niet het minste voor Edward Chmelewski van Blind Pig Records.

'Midgnight Blues' is de titel van het nieuwe album van Magic Slim & The Teardrops en wie alleen verder gaat op de titel zou misschien gaan denken dat dit er ééntje is met bluesjes om op de nachtradio te laten spelen als slowbluesjes. No way man!!!!

'The Bluesman' gaat door op het elan zoals we het van hem gewoon zijn. Krachtige Chicago Bluesriffs zoals we het van hem mogen verwachten want 'Midnight Blues' telt 13 stevige covers en eigen werk met de zo gekende klankkleur die we al jaren van Slim gewoon zijn. 'Geproduced' door niemand minder dan Nick Moss leveren ze hier weerom een cedeeke af om U tegen te zeggen en welke ik weeral steevast in de cd-speler zal deponeren. Buiten de vaste 'Teardrops', Jon McDonald (guitar), Danny O'Conner (bass) en David Simms (drums) werkten aan deze 'Midnight Blues' nog 8 andere 'guest teardrops' mee en niet van de minsten. Magic Slim kreeg hierbij hulp van James Cotton, Little Ed, Lonnie Brooks, Elvin Bishop, Gene Barge, Don Tenuto, Terry Ogolini en Otis Clay of moet er nog zand zijn... Het lijkt hiermee er eerder op dat het hier op een eerbetoon lijkt aan de 71-jarige Slim.

Opener van deze nieuwe is 'Let Me Love You' en is zoals je al onmiddelijk kan horen werk van eigen hand. De typische guitarsolo's en het zo gekende ritme werken al onmiddelijk aanstekelijk. Op 'You Can't Lose What You Ain't Never Had' komt James Cotton met z'n bluesharp ter hulp en wordt het ritme ietwat omlaag gehaald. De bluesrocker 'Gimmy Back My Wig' (Theodore R. Taylor) is nummer drie met op de guitar Little Ed Williams die voor de gelegenheid z'n Blues Imperials heeft thuis gelaten.

'Lonely Man' van de hand van Milton Campell is er eentje waarop Magic Slim en zijn Teardrops de eer aan hunzelf houden evanals op 'Going Down The Road Feeling Bad'. Deze laatste is een 'traditional' en is zowat een mix van Blues en Country welke ook een beetje in zich heeft van 'Black Tornado'. Op 'Spider in my Stew' is het de beurt aan Lonnie Brooks om zijn kunnen te demonstreren als lead-guitaarspeler. 'Full Load Boogie' van de hand van magic Slim is een instrumentale 'Boogie' en lijkt soms een Freddie's Hideaway rifje te verbergen.

'Crosseyed Cat' van McKinley Morganfield aka Muddy Waters (wie dit jaar al 25 jaar van ons is heengegaan) en 'House Cat Blues' zijn 2 volgende nummers waarbij Slim en z'n Teardrops het weerom zonder 'guests' houden evenals slowbluesje 'Carla'. Elvin Bishop mag aandraven in 'Cryin' Won't Let You Stay', ééntje van Morris' vijf nummers op deze cd. Als voorlaatste krijgen we het vijfde nummer van Slim met 'What is That You Got' en op het slotnummer, 'Loving You Is The Best Thin That Happened to Me' van Milton Campbell mag Otis Clay opdraven als backing vocal.

Magic Slim, 'The Bluesman' got the blues deep down in his heart and he'll keep on playing till he can't no more, and we're hoping that day is along way from home....